● فتح خرمشهر و تصاحب کشور :
امروز سالگرد باز پس گیری خرمشهر بود . 25 سال پیش در چنین روزی خرمشهر از دست نیروهای عراقی آزاد شد . پیروزی خرمشهر در تاریخ جنگهای چریکی جهان بی سابقه بود و بعد از چندین ماه محاصره , در سوم خرداد 1360 باز پس گرفته شد . از جزئیات اوضاع اون زمان خاطرات اغلب گنگ و بعضن خاطرات بسیار واضحی در ذهنم جا گرفته . یادم میاد تلویزیون دائم صحنه هایی از جنگ رو نشون میداد و رادیو مرتب مارش نظامی پخش میکرد و سرودهای انقلابی و جنگی اون زمان رو . چند وقت بعد از این جریان بود که یه روز عصر برقها ناگهان رفت و صداهای وحشتناکی به آسمون بلند شد . صدای هواپیما و صدای ضد هوایی . آتش ضد هوایی ها رو از دور میتونستیم ببینیم . خیلی ترسیده بودم و در عین حال دیدن این صحنه ها برام جالب بود . اون شب رو کاملن یادمه . همه جا مهتابی و روشن بود و از دور رد گلوله های نارنجی رنگی که به سمت آسمون پرتاب میشد , صحنه جالبی رو ایجاد کرده بود . تا مدتی مدرسه نمی رفتیم یا هفته ای چند روز و باقی تعطیل بود . این اتفاقات مرتب تکرار میشد و بعد از مدتی هم تموم شد . شب ها خاموشی برق و نشستن در کنج خونه و گوش دادن به حرف بزرگترها و شایعاتی که به هم میبافتن . صدای شنیدن آژیر خطر مو به تن آدم راست میکرد . نمیتونم احساسم رو از تمام اون لحظه های دلتنگی و غم و سیاه رو براتون شرح بدم . بوی شلغم توی خونه میپیچید و صدای سوختن چوب های شومینه و تیک تاک ساعت دیواری و سکوت وهم آور و سو سوی چراغ نفتی ... زمانیکه باید بازی میکردیم و انرژی کودکانه در تمام وجودمون موج میزد , در آغوش مادر از ترس میلرزیدم و گوشه ای کز میکردیم . در تاریکی خونه از وحشت فرو افتادن بمب وحشت رو در چشم اطرافیانم میخوندم و در وجودم ترس رخنه میکرد .
این وضعیت 8 سال تمام تکرار شد . مدتی توقف و دوباره شروع و هر بار شدیدتر از قبل . زمانیکه جنگ تموم شد وارد دبیرستان شده بودم و با همه وجودم زیر و بم جنگی تمام عیار رو آموخته بودم . فرار و گریز رو تجربه کرده بودم . درس خوندن در شهرستان های مختلف . رفتن به خارج از کشور و برگشت دوباره . پناه بردن به کوه و بیابون و خارج از شهر و خیلی اتفاقات غیر معمول دیگه که اون زمان کاملن عادی بود . همه این اتفاقات تلخ و شیرین , گذشتن . شیرین از این بابت که در عالم کودکی این مسائل شیرینی خاص خودش رو داشت . مدرسه نرفتن ها ! سفر رفتن ها و ... همه و همه برای عالم کودکی امتیازات خوبی به شمار میرفتن . اما فاجعه رو 24 سال بعد فهمیدیم :
سال گذشته زمانیکه هاشمی رفسنجانی اسنادی در مورد جنگ منتشر کرد که در اون عنوان شده بود ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر لزومی نداشت و اگر ایران در اون زمان تقاضای صلح داده بود عراق میپذیرفت و این همه خسارت به کشور وارد نمی اومد و این همه انسان بیگناه کشته نمیشدن , حالت جنون به آدم دست میداد . خیلی از شما یا بعد از جنگ متولد شدین یا زمانیکه جنگ روزهای پایانیش رو میگذروند متولد شدین یا اون زمان سن خیلی کمی داشتین و چیزی رو بیاد ندارین . ولی ماهایی که با جنگ بزرگ شدیم , برامون خیلی دردناک بود . هنوز هم یادمه وقتی بمبی در گیشا روی منزلی افتاد که در اونجا جشن تولد گرفته بودن و تمام بچه ها کشته شدن و مردم تعریف میکردن سرهاشون قطع شده بود و تکه های گوشت بدنشون به در و دیوارهای خیابون جسبیده بود , تا ماهها با شنیدن صدای آژیر خطر حالت جنون بهم دست میداد . 3 روز بعد وقتی به دیدن باقی مونده اون منزل رفتیم و تیر آهن های خم شده و مشتی خاک و آجر و لکه های خون روی در و دیوار , چنان در ذهنم لونه کرد که هنوزم وقتی به اون صحنه فکر میکنم احساس وحشت میکنم و اینها عوارض جنگی بود که سالها بعد فهمیدیم هیچ لزومی نداشت !
هدف کسانیکه جنگ رو ادامه دادن , فتح عراق و رسیدن به کربلا و صدور انقلاب اسلامی بود . جنایتکارانی که دستور ادامه جنگ رو دادن و خمینی ملعون رو تشویق به ادامه جنگ کردن هنوز هم هستن . دلم بیشتر به حال کسانی میسوزه که اون زمان به عشق تصاحب کربلا روی مین ها خوابیدن و تکه تکه شدن . کسانیکه زیر تانک رفتن . کسانیکه همه چیزشون رو رها کردن و به بهانه دفاع از کشور رفتن و جنگیدن و کشته شدن . اینها اگه میدونستن چند سال بعد جنگیدنشون و ریخته شدن خونشون هیچ ارزشی نداره , آیا حاضر میشدن تفنگ دست بگیرن و به جبهه برن ؟؟؟؟
حالا بعد از 25 سال من نمیتونم پیروزی در صحنه نبرد خرمشهر رو تبریک بگم ! چون پیروزی ای بدست نیومد که ننگی بزرگ برای ایران بود و حتا خسارت های اون جنگ هنوز هم جبران نشده . اگه همون زمان ایران پیروز نمیشد , هرگز رژیم اسلامی پا نمیگرفت . ریشه های انقلاب اسلامی از زمانی شروع به قطور شدن کردن که رژیم پله پله در جنگ پیشرفت کرد و قوی تر شد و زمانیکه آتش بس اعلام شد با قتل و عام مخالفانش در سال 1367 , پایه های استبداد کبیر خمینی کاملن قوی و مستحکم شده بود و بعد از هلاکتش در سال 1368 , همه چیز تغییر اساسی کرد . امروز هم همین اتفاق به نوعی دیگه در حال تکراره :
نبرد با آمریکا و کلن نبرد با جهان . سردمداران رژیم اسلامی که در راس اونها احمدی نژاد و خامنه ای قرار گرفتن تصمیم دارن اینبار به جنگ کره زمین برن و اثری از ایران و ایرانیان باقی نگذارن . اینبار اما اگر جنگی کلید بخوره , شوخی و تفنن هایی که صدام با مردم ایران داشت هرگز تکرار نخواهد شد . در اون زمان 2 فروند هواپیما به سمت ایران پرواز میکردن و 2 تا 4 بمب بدون هدف در تهران می انداختن و به سلامت هم بر میگشتن . در ادامه جنگ موشکی روزانه یک یا دو فروند موشک به سمت ایران شلیک میشد و گاهی چند روزی خبری نمیشد .
فراموش نکنیم زمانیکه نیروهای ائتلاف به عراق حمله کردن در طول یکهفته به اندازه تمام بمب هایی که در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت در عراق بمب ریختن . در افغانستان در کمتر از یکهفته بیش از 5 هزار فروند موشک به اهداف مورد نظر شلیک شد و بدون نیروی پیاده افغانستان رو گرفتن . هواپیماهای رادار گریز و بمب های هدایت شونده و موشک های ضد پناهگاههای بتنی که تا اعماق زمین نفوذ میکنن و بمب های چند تُنی آتش زا و گلوله هایی ساخته شده از اورانیوم ضعیف شده که هر زرهی رو سوراخ میکنن و موشک های لیزری , فقط گوشه هایی از سلاح هایی بود که در عراق بکار برده شد و گفته شد , اینبار اگر جنگی بر ضد ایران صورت بگیره با توجه به قدرت برتر نظامی ایران نسبت به عراق و افغانستان , خودتون میتونین حجم و نوع سلاحهایی که برای به زانو در آوردن قدرت نظامی ایران بکار میبرن رو حدس بزنین !!!!! از طرفی جمعیت ایران رو با عراق مقایسه کنید که اون زمان عراق 30 میلیون جمعیت داشت و امروز جمعیت ایران در حال نزدیک شده به 80 میلیون نفره و فاجعه رو مجسم کنید .
سالگرد آزادی خرمشهر رو در حالی جشن میگیریم که کاش از اون جنگ ویرانگر 8 ساله عبرت گرفته بودیم و امروز مانع از وقوع جنگی جدید میشدیم ... جنگی که با در پیش گرفتن این سیاست ها اجتناب ناپذیره و حتمی مگر اینکه معجزه ای رخ بده !
نوشته شده در ساعت 1:06 AM توسط No One
امروز سالگرد باز پس گیری خرمشهر بود . 25 سال پیش در چنین روزی خرمشهر از دست نیروهای عراقی آزاد شد . پیروزی خرمشهر در تاریخ جنگهای چریکی جهان بی سابقه بود و بعد از چندین ماه محاصره , در سوم خرداد 1360 باز پس گرفته شد . از جزئیات اوضاع اون زمان خاطرات اغلب گنگ و بعضن خاطرات بسیار واضحی در ذهنم جا گرفته . یادم میاد تلویزیون دائم صحنه هایی از جنگ رو نشون میداد و رادیو مرتب مارش نظامی پخش میکرد و سرودهای انقلابی و جنگی اون زمان رو . چند وقت بعد از این جریان بود که یه روز عصر برقها ناگهان رفت و صداهای وحشتناکی به آسمون بلند شد . صدای هواپیما و صدای ضد هوایی . آتش ضد هوایی ها رو از دور میتونستیم ببینیم . خیلی ترسیده بودم و در عین حال دیدن این صحنه ها برام جالب بود . اون شب رو کاملن یادمه . همه جا مهتابی و روشن بود و از دور رد گلوله های نارنجی رنگی که به سمت آسمون پرتاب میشد , صحنه جالبی رو ایجاد کرده بود . تا مدتی مدرسه نمی رفتیم یا هفته ای چند روز و باقی تعطیل بود . این اتفاقات مرتب تکرار میشد و بعد از مدتی هم تموم شد . شب ها خاموشی برق و نشستن در کنج خونه و گوش دادن به حرف بزرگترها و شایعاتی که به هم میبافتن . صدای شنیدن آژیر خطر مو به تن آدم راست میکرد . نمیتونم احساسم رو از تمام اون لحظه های دلتنگی و غم و سیاه رو براتون شرح بدم . بوی شلغم توی خونه میپیچید و صدای سوختن چوب های شومینه و تیک تاک ساعت دیواری و سکوت وهم آور و سو سوی چراغ نفتی ... زمانیکه باید بازی میکردیم و انرژی کودکانه در تمام وجودمون موج میزد , در آغوش مادر از ترس میلرزیدم و گوشه ای کز میکردیم . در تاریکی خونه از وحشت فرو افتادن بمب وحشت رو در چشم اطرافیانم میخوندم و در وجودم ترس رخنه میکرد .
این وضعیت 8 سال تمام تکرار شد . مدتی توقف و دوباره شروع و هر بار شدیدتر از قبل . زمانیکه جنگ تموم شد وارد دبیرستان شده بودم و با همه وجودم زیر و بم جنگی تمام عیار رو آموخته بودم . فرار و گریز رو تجربه کرده بودم . درس خوندن در شهرستان های مختلف . رفتن به خارج از کشور و برگشت دوباره . پناه بردن به کوه و بیابون و خارج از شهر و خیلی اتفاقات غیر معمول دیگه که اون زمان کاملن عادی بود . همه این اتفاقات تلخ و شیرین , گذشتن . شیرین از این بابت که در عالم کودکی این مسائل شیرینی خاص خودش رو داشت . مدرسه نرفتن ها ! سفر رفتن ها و ... همه و همه برای عالم کودکی امتیازات خوبی به شمار میرفتن . اما فاجعه رو 24 سال بعد فهمیدیم :
سال گذشته زمانیکه هاشمی رفسنجانی اسنادی در مورد جنگ منتشر کرد که در اون عنوان شده بود ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر لزومی نداشت و اگر ایران در اون زمان تقاضای صلح داده بود عراق میپذیرفت و این همه خسارت به کشور وارد نمی اومد و این همه انسان بیگناه کشته نمیشدن , حالت جنون به آدم دست میداد . خیلی از شما یا بعد از جنگ متولد شدین یا زمانیکه جنگ روزهای پایانیش رو میگذروند متولد شدین یا اون زمان سن خیلی کمی داشتین و چیزی رو بیاد ندارین . ولی ماهایی که با جنگ بزرگ شدیم , برامون خیلی دردناک بود . هنوز هم یادمه وقتی بمبی در گیشا روی منزلی افتاد که در اونجا جشن تولد گرفته بودن و تمام بچه ها کشته شدن و مردم تعریف میکردن سرهاشون قطع شده بود و تکه های گوشت بدنشون به در و دیوارهای خیابون جسبیده بود , تا ماهها با شنیدن صدای آژیر خطر حالت جنون بهم دست میداد . 3 روز بعد وقتی به دیدن باقی مونده اون منزل رفتیم و تیر آهن های خم شده و مشتی خاک و آجر و لکه های خون روی در و دیوار , چنان در ذهنم لونه کرد که هنوزم وقتی به اون صحنه فکر میکنم احساس وحشت میکنم و اینها عوارض جنگی بود که سالها بعد فهمیدیم هیچ لزومی نداشت !
هدف کسانیکه جنگ رو ادامه دادن , فتح عراق و رسیدن به کربلا و صدور انقلاب اسلامی بود . جنایتکارانی که دستور ادامه جنگ رو دادن و خمینی ملعون رو تشویق به ادامه جنگ کردن هنوز هم هستن . دلم بیشتر به حال کسانی میسوزه که اون زمان به عشق تصاحب کربلا روی مین ها خوابیدن و تکه تکه شدن . کسانیکه زیر تانک رفتن . کسانیکه همه چیزشون رو رها کردن و به بهانه دفاع از کشور رفتن و جنگیدن و کشته شدن . اینها اگه میدونستن چند سال بعد جنگیدنشون و ریخته شدن خونشون هیچ ارزشی نداره , آیا حاضر میشدن تفنگ دست بگیرن و به جبهه برن ؟؟؟؟
حالا بعد از 25 سال من نمیتونم پیروزی در صحنه نبرد خرمشهر رو تبریک بگم ! چون پیروزی ای بدست نیومد که ننگی بزرگ برای ایران بود و حتا خسارت های اون جنگ هنوز هم جبران نشده . اگه همون زمان ایران پیروز نمیشد , هرگز رژیم اسلامی پا نمیگرفت . ریشه های انقلاب اسلامی از زمانی شروع به قطور شدن کردن که رژیم پله پله در جنگ پیشرفت کرد و قوی تر شد و زمانیکه آتش بس اعلام شد با قتل و عام مخالفانش در سال 1367 , پایه های استبداد کبیر خمینی کاملن قوی و مستحکم شده بود و بعد از هلاکتش در سال 1368 , همه چیز تغییر اساسی کرد . امروز هم همین اتفاق به نوعی دیگه در حال تکراره :
نبرد با آمریکا و کلن نبرد با جهان . سردمداران رژیم اسلامی که در راس اونها احمدی نژاد و خامنه ای قرار گرفتن تصمیم دارن اینبار به جنگ کره زمین برن و اثری از ایران و ایرانیان باقی نگذارن . اینبار اما اگر جنگی کلید بخوره , شوخی و تفنن هایی که صدام با مردم ایران داشت هرگز تکرار نخواهد شد . در اون زمان 2 فروند هواپیما به سمت ایران پرواز میکردن و 2 تا 4 بمب بدون هدف در تهران می انداختن و به سلامت هم بر میگشتن . در ادامه جنگ موشکی روزانه یک یا دو فروند موشک به سمت ایران شلیک میشد و گاهی چند روزی خبری نمیشد .
فراموش نکنیم زمانیکه نیروهای ائتلاف به عراق حمله کردن در طول یکهفته به اندازه تمام بمب هایی که در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت در عراق بمب ریختن . در افغانستان در کمتر از یکهفته بیش از 5 هزار فروند موشک به اهداف مورد نظر شلیک شد و بدون نیروی پیاده افغانستان رو گرفتن . هواپیماهای رادار گریز و بمب های هدایت شونده و موشک های ضد پناهگاههای بتنی که تا اعماق زمین نفوذ میکنن و بمب های چند تُنی آتش زا و گلوله هایی ساخته شده از اورانیوم ضعیف شده که هر زرهی رو سوراخ میکنن و موشک های لیزری , فقط گوشه هایی از سلاح هایی بود که در عراق بکار برده شد و گفته شد , اینبار اگر جنگی بر ضد ایران صورت بگیره با توجه به قدرت برتر نظامی ایران نسبت به عراق و افغانستان , خودتون میتونین حجم و نوع سلاحهایی که برای به زانو در آوردن قدرت نظامی ایران بکار میبرن رو حدس بزنین !!!!! از طرفی جمعیت ایران رو با عراق مقایسه کنید که اون زمان عراق 30 میلیون جمعیت داشت و امروز جمعیت ایران در حال نزدیک شده به 80 میلیون نفره و فاجعه رو مجسم کنید .
سالگرد آزادی خرمشهر رو در حالی جشن میگیریم که کاش از اون جنگ ویرانگر 8 ساله عبرت گرفته بودیم و امروز مانع از وقوع جنگی جدید میشدیم ... جنگی که با در پیش گرفتن این سیاست ها اجتناب ناپذیره و حتمی مگر اینکه معجزه ای رخ بده !
نوشته شده در ساعت 1:06 AM توسط No One
........................................................................................
سایت ها
My Community
سايت هاي خبري
دوستان
Design By Shiva © 2001